توی فرانسه پله برقی‌ها مثل جاده دو طرفه هستند؛ سمت راست برای کسانی است که نمی‌خواهند از پله‌ها بالا بروند یا پایین بیایند؛ سمت چپ کسانی که یا عجله دارند یا نمی‌خواهند بایستند؛ یک طور خط سرعت؛ مثل توی اتوبان. برای همین معمولاً سمت چپ پله برقی‌ها خالی است. اگر هم کسی ایستاده باشد؛ مثل کسانی که دو نفری هستند و می‌خواهند کنار هم بایستند، طرفی که می‌خواهد رد شود حتما صدایشان می‌کند تا راه را برایش باز کنند. مگر این‌که راه با چمدان، وسیله یا کالسکه‌ی بچه بند آمده باشد و چاره‌ای نداشته باشند. خیلی وقت‌ها، وقتی جلو بسته است و یکی به دلیل غیر موجه راه را بند آورده و نمی‌شود کاری کرد عصبانی می‌شوند و شروع می‌کنند به غر غر کردن؛ که گاهی با درگیری لفظی ِ عبوری همراه است. چند وقت پیش، سرویس متروی پاریس یک سری پوستر توی متروها و ایستگاه‌های قطار زده بود و "دو نفری"هایی که توی پله برقی کنار هم ایستاده و راه را بند می‌آورند به طوطی تشبیه کرده بود؛ تنه انسان، سر طوطی. بعد زیرش نوشته بود: « با فرهنگ بمانیم!»
۲۶ ژانویه ۲۰۱۴.
ردِّ مداد